Koninginnenrit
12 Juli 2017 | Frankrijk, Rocamadour
Vanuit Brive starten we meteen met en flinke klim. Daarna volgt een mooie tocht over een heuvelkam. Aan de overkant zien we op een hoge top een groot kasteel, of een ruïne, met wapperende vlag. Draaiend en dalend raken we onze oriëntatie en het zicht op het kasteel kwijt. Tot ons routeboekje zegt dat we moeten klimmen. We zien nu dat we aan de voet van de heuvel staan waar het kasteel van een uurtje geleden bovenop staat. De klim is lang en behoorlijk steil, een van de lastigste van de totale route.
Gelukkig is in La Turenne veel te zien. Een sfeervol dorpsplein met 16e/17e eeuwse huizen, met hoog daarboven de ruïne. De toeristen die hier redelijk vroeg in de ochtend al rondlopen, klimmen met enige moeite naar de top. Wij proberen het fietsend, maar dat lukt me niet. Voor de eerste (en enige) keer moet ik afstappen. De rest van de de tocht moeten we vaker klimmen, een paar keer flink steil. Het kost best moeite vandaag. Wij ervaren het als onze koninginnenrit, al is het natuurlijk niet te vergelijken met de Tour de France.
Vanuit Turenne komen we in een toeristische streek terecht. Onderweg passeren we Martel, een stadje met bouwwerken die teruggaan tot de 12e eeuw. We lopen een rondje door de oude stad en constateren dat de meeste toeristen meer belangstelling hebben voor de horeca dan voor de historie.
Na Martel fietsen we ruim 20 kilometer door landelijk gebied. Voor het eerste voeren de cicades de boventoon in plaats van de vogels. Samen met de intens blauwe lavendelvelden maken ze duidelijk dat we in Zuid Frankrijk zijn. Ineens staan we bij een grote parkeerplaats vol bussen. met daarlangs restaurantjes en souvenirshops. We zijn in l'Hospitalet, een 'voorstadje' van Rocamadour. Hier krioelt het van de toeristen. We hebben het gevoel in het Volendam van Frankrijk te zijn beland.
Dat gevoel is minder in Rocamadour zelf. We logeren boven de stad in le Relais Amadourien, prima basic hotel met goede service. Onze fietsen mogen in de garage, die op slot gaat. Goede keus, ook al omdat je Rocamadour zelf niet met de fiets kunt bereiken (dat wisten we niet!). Misschien komt het door het tijdstip laat in de middag waarop we Rocamadour bezoeken dat we het niet als storend toeristisch ervaren.Of misschien waren wij ons er niet van bewust dat het stadje in de eerste plaats een bedevaartsoord is (na Lourdes het meest bezocht in Frankrijk). Van oudsher een Maria bedevaartsoord, later komt daar de verering van Sant Amadour bij. Hij zou hier een kluizenaarsbestaan hebben geleid in de grotten, waar zijn lichaam na vele eeuwen in de 12e eeuw nog intact zou zijn aangetroffen. In de heiligdommen heerst een rustige, beetje eerbiedige sfeer. Vooral de Chapelle Notre Dame is prachtig, met een zwarte madonna en een groot aantal scheepsmodellen hangend aan het plafond.
Het stadje zelf, te bereiken na een groot aantal trappen, is niet meer dan één straat. We eten er heerlijk op een terras met uitzicht op de rotspartijen.
Mid-Pyrennees!
afstand: ca. 65 km.
weer: 's ochtends bewolkt met lichte regen. 's middags zonnig, 's avonds heerlijk warm.
Gelukkig is in La Turenne veel te zien. Een sfeervol dorpsplein met 16e/17e eeuwse huizen, met hoog daarboven de ruïne. De toeristen die hier redelijk vroeg in de ochtend al rondlopen, klimmen met enige moeite naar de top. Wij proberen het fietsend, maar dat lukt me niet. Voor de eerste (en enige) keer moet ik afstappen. De rest van de de tocht moeten we vaker klimmen, een paar keer flink steil. Het kost best moeite vandaag. Wij ervaren het als onze koninginnenrit, al is het natuurlijk niet te vergelijken met de Tour de France.
Vanuit Turenne komen we in een toeristische streek terecht. Onderweg passeren we Martel, een stadje met bouwwerken die teruggaan tot de 12e eeuw. We lopen een rondje door de oude stad en constateren dat de meeste toeristen meer belangstelling hebben voor de horeca dan voor de historie.
Na Martel fietsen we ruim 20 kilometer door landelijk gebied. Voor het eerste voeren de cicades de boventoon in plaats van de vogels. Samen met de intens blauwe lavendelvelden maken ze duidelijk dat we in Zuid Frankrijk zijn. Ineens staan we bij een grote parkeerplaats vol bussen. met daarlangs restaurantjes en souvenirshops. We zijn in l'Hospitalet, een 'voorstadje' van Rocamadour. Hier krioelt het van de toeristen. We hebben het gevoel in het Volendam van Frankrijk te zijn beland.
Dat gevoel is minder in Rocamadour zelf. We logeren boven de stad in le Relais Amadourien, prima basic hotel met goede service. Onze fietsen mogen in de garage, die op slot gaat. Goede keus, ook al omdat je Rocamadour zelf niet met de fiets kunt bereiken (dat wisten we niet!). Misschien komt het door het tijdstip laat in de middag waarop we Rocamadour bezoeken dat we het niet als storend toeristisch ervaren.Of misschien waren wij ons er niet van bewust dat het stadje in de eerste plaats een bedevaartsoord is (na Lourdes het meest bezocht in Frankrijk). Van oudsher een Maria bedevaartsoord, later komt daar de verering van Sant Amadour bij. Hij zou hier een kluizenaarsbestaan hebben geleid in de grotten, waar zijn lichaam na vele eeuwen in de 12e eeuw nog intact zou zijn aangetroffen. In de heiligdommen heerst een rustige, beetje eerbiedige sfeer. Vooral de Chapelle Notre Dame is prachtig, met een zwarte madonna en een groot aantal scheepsmodellen hangend aan het plafond.
Het stadje zelf, te bereiken na een groot aantal trappen, is niet meer dan één straat. We eten er heerlijk op een terras met uitzicht op de rotspartijen.
Mid-Pyrennees!
afstand: ca. 65 km.
weer: 's ochtends bewolkt met lichte regen. 's middags zonnig, 's avonds heerlijk warm.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
