Pelgrimsroute

In de ochtendzon en met wat drukte op straat ziet Auxerre er een stuk vriendelijker uit. We maken nog even een rondje door het centrum. Via de stadspoort met de klok (Tour de l'Horloge) en de kathedraal Saint-Etienne dalen we de steile straatjes af naar de oever van de Yonne. De banketbakkerij van gisteren heeft vandaag heerlijke broodjes, dus de lunch is al geregeld. We volgen de rivier en vervolgens een mooi fietspad langs een kanaal, dat gelukkig een stuk afwisselender is dan de Zuid-Willemsvaart. Hier en daar een sluisje of een bruggetje, kleine dorpen langs het kanaal en veel groen. Bankjes genoeg om te picknicken; vandaag kan dat lekker in de zon, want het is heerlijk weer. Voor het eerst komen we hier wegwijzers tegen met het pelgrimsteken, die de weg naar Vezelay aangeven. Als we de vlakke weg langs het kanaal verlaten, komen we langzamerhand in heuvelachtig gebied. Vezelay zien we daarom al van verre liggen. Voor pelgrims uit een ver verleden moet het een baken zijn geweest, zeer herkenbaar in dit landschap. Nu worden reizigers met bussen tegelijk aangevoerd. Voor ons is het een kwestie van even dalen en dan flink klimmen in de hitte van de dag. Het is behoorlijk toeristisch in Vezelay. Het winkelstraatje dat naar de kathedraal voert bestaat voornamelijk uit horeca en galerietjes. Pas rond het plein van de basiliek Sainte Marie Madeleine voelt het stadje als een bedevaartsplaats. Ook hier weer een kerk met een hoge en een lage toren, we zien het vaker in deze streek. Veel betekenis heeft het niet, het geld was gewoon op of het is er nooit van gekomen de tweede toren te bouwen. Het voorportaal van de basiliek is versierd met zeer gedetailleerd beeldhouwwerk. Binnen is de kerk mooi door zijn eenvoud en trekt vooral de recente geschiedenis de aandacht. Overal staan grote houten kruizen, die gebruikt zijn bij een processie kort na WO2. Ze dragen de namen van allerlei streken in Frankrijk, dat in de oorlog natuurlijk verdeeld is geweest in twee elkaar vijandige regimes. Indrukwekkend is het verhaal bij het Duitse kruis: het is meegevoerd door Duitse krijgsgevangenen, die gevraagd hadden of ze mochten deelnemen aan deze processie.
We dwalen nog even door het stadje, dalen voorzichtig de enorm steile helling af en maken dan de laatste kilometers naar het hotel iets verderop. Met af en toe een blik naar achteren, want vanaf deze kant is precies te zien hoe de stad op de rand van de heuvel is gebouwd. Onderweg nog even een blik in de kleine Notre Dame in St. Pere, een mooie kerk met voor ons als blikvanger het gebrandschilderde raam van Saint Pierre en liennes, de Franse naam van de patroonheilige van onze Sint Petrus' bandenkerk.
Het is maandag, dus we hebben een hotel met restaurant geboekt. Het is allemaal prima in orde. We hadden alleen wel wat meer eten gelust; de Franse haute cuisine is niet ingesteld op hongerige fietsers!
Afstand: 70 km
Weer: zonnig en warm, rond 25 graden
Hotel: Les deux ponts, Pierre Pertuis